درباره استاد

حكيم متأله، آيت الله العظمي جوادي آملي از دانشمندان برجستهٴ معاصر و از مفسران ژرف انديش قرآن كريم در سال 1312 شمسي در شهر آمل و در خانواده‌اي روحاني و مبلّغ احكام و معارف الهي چشم به جهان گشود. وی پس از پایان دروس دوره ابتدایی در سال ۱۳۲۵ وارد حوزه علمیه آمل شد. در این حوزه، ادبیات، شرح‌لمعه، قوانین، شرایع، امالی شیخ صدوق و... را از محضر استادانی چون آیت‌الله فرسیو، آیت‌الله غروی، شیخ عزیزالله طبرسی، آقا ضیاء آملی، شیخ احمد اعتمادی، حاج شیخ ابوالقاسم رجایی، شیخ شعبان نوری و پدرش میرزا ابوالحسن جوادی آموخت.وی در سال ۱۳۲۹ به تهران رفت و با راهنمایی آیت‌الله حاج شیخ محمّدتقی آملی، تحصیلات خود را در مدرسه مروی تهران ادامه داد.در تهران رسائل و مکاسب را از محضر استادان شیخ اسماعیل جاپلقی، حاج سیّد عباس فشارکی و شیخ محمّدرضا محقّق فرا گرفت و از درس هیئت، طبیعیّات اشارات، بخش‌هایی از اسفار و شرح منظومه آیت‌الله شعرانی بهره برد.در درس تفسیر قرآن، بخشی از شرح‌ منظومه، بخش‌های الهیات و عرفان اشارات و مبحث نفس اسفار آیت‌الله الهی قمشه‌ای شرکت کرد و شرح فصوص‌الحکم را از محضر آیت‌الله فاضل تونی و درس خارج فقه و اصول را از محضر آیت‌الله محمّدتقی آملی آموخت.در آنجا مدتی از درس خارج فقه آیت‌الله‌العظمی بروجردی استفاده کرد و بیش از 12 سال در درس خارج فقه آیت‌الله محقّق داماد و حدود 7 سال در درس خارج اصول امام خمینی (ره) حضور یافت.از همان ابتدای ورود به قم رابطه علمی خود را با فیلسوف و مفسّر بزرگ قرن، علامه محمد حسین طباطبایی آغاز کرد که این ارتباط تا پایان عمر وی ادامه داشت.

از ویژگی‌های آیت الله جوادی آملی می‌توان بهآزاد انديشي علمی،جامع نگري علمي، سعهٴ صدر علمي،خضوع علمي: خضوع علمي استاد، روشمندي در استنباط علمي،مخاطبْ محوري در تعليم،قدرشناسي از استادان و پيشگامان،رعايت ادب و انصاف در نقد اشاره کرد.

او كه بر اثر نبوغ و خلاقيت علمي و بهره‌گيري از اساتيد برجسته در معرفت و معنويت، به جامعيت در علوم عقلي و نقلي اسلامي رسيده، هزاران شاگرد مستعد را در مكتب فكري خود پرورانده و ده‌ها اثر عميق به جهان علم و معرفت عرضه كرده است. ژرفايي انديشه، معالي و مكارم اخلاق و صلابت و اتقان رفتاري او نيز اُسوهٴ سالكان كوي علم و عمل است. اُنس و حشر طولاني او با قرآن كريم در تعليم‌ها و رهنمودهاي انسان ساز و فرهنگْ گسترش آشكار است.